Τι περιμένει να δει κανείς σ’ ένα λαογραφικό μουσείο; Πώς τα αντικείμενα που βλέπει τον συνδέουν με το παρελθόν, τις ρίζες του; Και γιατί οι ρίζες είναι τόσο σημαντικές; Τα παιδιά μας της Β’ τάξης μαζί με τις δασκάλες οργάνωσαν στις τάξεις τους ένα λαογραφικό μουσείο με τα δικά τους αντικείμενα- κειμήλια. Τα θρανία ενώθηκαν, τα εκθέματα μαζί με τις λεζάντες τοποθετήθηκαν και το κάθε παιδί στη σειρά του σηκώθηκε και έδειξε το έκθεμα που είχε φέρει διηγούμενο στους συμμαθητές του την ιστορία του. Είδαμε ραδιόφωνα και φωτογραφικές μηχανές εποχής, σίδερο με κάρβουνο του 1940, μπαστούνια του σκι του 1950, ραπτομηχανή και γραφομηχανή των μέσων του 20^ου αιώνα, τερλίκια, γουδοχέρι του 1920, και πολλά ακόμη ξεχωριστά είδη. Αντικείμενα που δεν χρησιμεύουν απλά ως ύλη, αλλά ως υπενθύμιση των ανθρώπων που τα χρησιμοποιήσαν και έχουν μια ιστορία να μας διηγηθούν. Φορείς αυτής της ιστορίας έγιναν τα παιδιά μας, τα οποία και ενεργοποιήθηκαν, άκουσαν, έμαθαν.